Opluchting. Dat was het overheersende gevoel toen begin dit jaar, op 13 januari 2021, een chronische ziekte bij mij werd vastgesteld. Twee jaren van vage klachten gingen daaraan vooraf. In de laatste drie maanden daarvan namen de klachten op een hoog tempo toe. Maar ik wist toen nog niet wat er allemaal zou volgen en dat was maar goed ook. Ik zou het niet volgehouden kunnen hebben als ik mijn geloof in Gods goedheid verloren was.

De dichter van Psalm 27 beschrijft dit ook: 

"Als ik toch niet had geloofd dat ik de goedheid van de HEERE zou zien in het land van de levenden, ik was vergaan." - Psalm 27:13

In tweeënhalve maand tijd ben ik vijf keer opgenomen geweest in het ziekenhuis. Niet zomaar voor een nachtje, maar steeds voor een dag of zes. Ik heb verschillende onderzoeken gehad en eindeloos bloed laten prikken. De grote meerderheid van de verpleegafdeling (her)kende me. Ongeacht of het de artsen, verpleegkundigen, pedagogisch medewerkers of cliniclowns waren. Ik kwam in een proces terecht waarin ik steeds weer startte met een nieuw medicijn om zes weken later de conclusie te moeten trekken dat het niets geholpen had. Uiteindelijk ben ik eind april geopereerd en was er weer datzelfde gevoel. Opluchting. Eindelijk leek er een oplossing te zijn. Een tijdelijke oplossing, dat wel. Het zou niets veranderen aan het feit dat ik een chronische ziekte heb. Wel zou het ervoor zorgen dat mijn klachten af zouden nemen en mijn kwaliteit van leven erop vooruit zou gaan. Dat is ook gebeurd, voor een week of vijf. Toen kwamen mijn klachten weer terug. Sterker nog, ze namen steeds meer toe. Opnieuw begon het proces van bloedprikken, nieuwe medicatie en onderzoeken. En in plaats van dat het meest recente onderzoek antwoorden gegeven heeft, is er meer onduidelijkheid en heb ik meer vragen.

Wie zijn wij om te beslissen dat het tijd is? (...) Zou God het niet veel beter weten?"

Ik vertel dit omdat er één ding is wat ik in het bijzonder wil uitlichten. Met name sinds de operatie als ik met mensen sprak, kwam vaak hetzelfde terug: "Het zou wel tijd worden". Met andere woorden: Het zou tijd worden dat je beter wordt. Dat er een medicijn gevonden wordt dat helpt. Zo dacht ik er zelf ook over, totdat ik er wat langer over ging nadenken. In Prediker 3 lezen we hoe er voor alles een tijd is. Er is een tijd om geboren te worden en om te sterven. Een tijd om te zwijgen en om te spreken. Zo is er ook een tijd om ziek te zijn en te genezen. God is er altijd al, al voor de tijd begon. Hij is ook almachtig; wat mij en jou overkomt valt onder Zijn soeverein bestuur. God hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. God zei tegen Noach dat Hij het veertig dagen en veertig nachten lang zou laten regenen en zo gebeurde het. God zei tegen Jozua dat op de zevende dag de muren van Jericho zouden instorten en het gebeurde. De Heere Jezus wist dat de tijd gekomen was dat Hij gevangengenomen zou worden (Mat. 26:45). Wie zijn wij om te beslissen dat het tijd is? Wij kunnen heel veel willen, maar als God het niet zegent, is het tevergeefs. Zou God het niet veel beter weten? Hij zegt het zelf ook in Zijn woord:

"Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE. Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten." - Jesaja 55: 8-9

"Als de HEERE het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen zijn bouwers eraan; als de HEERE de stad niet bewaart, tevergeefs waakt de wachter." - Psalm 127:1

"En Hij zei: Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U; neem deze drinkbeker van Mij weg, maar niet wat Ik wil, maar wat U wilt." - Markus 14:36

"U zult dan tegen mij zeggen: Wat heeft Hij dan nog aan te merken? Want wie heeft Zijn wil weerstaan? Maar, o mens, wie bent u toch dat u God tegenspreekt? Zal ook het maaksel tegen hem die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt u mij zó gemaakt?" - Romeinen 9:19-20

"Als een toestand beter voor je was geweest dan die waarin je verkeert, zou God je daar hebben geplaatst." - Charles Spurgeon

Dat neemt niet weg dat ziek zijn nooit zwaar is. Ik heb het ook wel eens moeilijk met ziek zijn. Of beter gezegd: Niet zozeer met de ziekte zelf, maar wel met de gevolgen die het met zich meebrengt. Als ik plannen maak, is dat vaak onder voorbehoud. Ik doe de hele week rustig aan zodat ik dat ene ding kan doen. Het is meerdere keren gebeurd dat ik te ziek was om mee naar de kerk te gaan of dat ik halverwege de dienst naar huis ging. Ik heb het me herhaaldelijk afgevraagd: "God, ik heb momenteel toch geen betere plaats om te zijn? Ik wil niets liever dan nu naar de kerk te gaan (Ps. 27:4). Waarom kan ik het dan niet? Waarom mag ik het dan niet?" Want zo voelde het: Alsof ik niet naar de kerk mocht. Anders had God me toch wel de kracht willen geven? Ik heb er geen antwoord op gekregen en dat is ook niet nodig. God heeft juist die momenten willen gebruiken om te spreken.

"Als de genezing niet komt, is de Genezer nog steeds genoeg." - Costi W. Hinn

God kan wonderlijke wegen gaan met ons leven. Wegen van ziekte, rouw en verdriet. Wegen waarvan wij vaak achteraf pas zien hoe God het heeft willen gebruiken om te spreken in ons leven. Het kan lijken alsof God ons vergeten is. Het kan zelfs dat we in ons leven nooit te weten komen wat de reden was achter al die moeilijke dingen die we mee moesten maken. Kijk maar naar Job. Hij heeft van God geen reden gekregen waarom hij dat allemaal mee heeft moeten maken. Wat hij wel wist, is dat alles uit Gods hand voortkomt; zowel de goede als de slechte dingen (Job 2:10). God belooft in Zijn woord dat Hij voor jou en mij wil zorgen. Hij zorgt voor de musjes en wij zijn zoveel meer dan musjes (Mat. 10:29-31). Hij heeft de haren op ons hoofd geteld. Wij hoeven niet bezorgd te zijn (Mat. 6:25-34). God kent ons en weet van ons af. Hij heeft ons ontzagwekkend wonderlijk gemaakt (Ps. 139). Een chronische ziekte doet daar niets van af. Ik weet niet wat de toekomst zal brengen. God weet het alleen en dat is genoeg. Mijn tijden zijn in Zijn hand (Ps. 31:16).

Verder op reis
Bid of God van Zijn wil ook jouw wil mag maken. Zodat je voor Hem mag leven in welke omstandigheden dan ook. Bid of je mag leren dat Zijn genade ook voor jou genoeg is en dat God alles in Zijn hand heeft, in wat voor tijd je ook zit.

Deze overdenking is geschreven door Liza. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.