Deze keer schreef ik een open brief aan God over al mijn vragen en twijfels en die brief wil ik met jou delen. Ik heb al weleens eerder geschreven dat ik worstel met God, met wie Hij zegt te zijn en wie Hij lijkt te zijn. En dat Bijbellezen vragen, vertwijfeling en strijd oproept, in plaats van dat het mij sterkt, bemoedigt en vertroost. Als je er iets van herkent, hoop ik dat je er ook iets aan hebt. Al is het maar dat je weet dat je niet alleen en niet de enige bent die worstelt met God. Zet dan gerust in gedachten onderaan de brief ook jouw naam erbij.

Heer,

Ik heb U zoveel te zeggen dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen. Misschien durf ik ook wel niet te beginnen. Ik ben bang dat er bij U geen plaats zal zijn voor mijn vragen. Ik ben bang dat ik U zal afschrikken met mijn twijfels. Ik ben bang dat mijn eerlijkheid een teken zal zijn van ongeloof. Ik ben bang dat mijn opstandigheid zal betekenen dat ik het beter denk te weten. Ik ben bang dat ik verkeerd geloof, terwijl ik het zo graag goed wil doen.

Ik weet ook wel dat U het toch al wel weet. Dat U alles weet voordat er een woord op mijn tong is. Dat U mij doorgrondt en kent. U bent met al mijn wegen vertrouwd en ik kan U dus niets nieuws vertellen of U wist het al (Ps. 139:1-4). Maar ik weet ook dat U Job liet uitspreken voordat U hem antwoordde vanuit de storm. U liet Jakob met U vechten voordat U hem zegende. U liet David klagen door middel van psalmen voordat U, Heere Jezus, dezelfde woorden op Uw lippen nam tijdens Uw leven op aarde. En dus kom ook ik bij U, ondanks al mijn angsten.

"Heer, ik wil Uw liefde loven, al begrijpt mijn ziel U niet."

U weet dat het waar is. Ik zou graag Uw liefde willen loven. Ik wil Uw Naam kunnen prijzen, ook als ik U niet begrijp. Ik zou graag tegen alles in willen zingen van Uw goedheid. Ik wil van Uw liefde getuigen, ondanks mijn vragen. Ik wil vertellen van Uw trouw zonder dat mijn twijfels dat in de weg staan. Maar ik kan ook niet langer doen alsof. Ik kan niet doen alsof het me altijd lukt, wat er ook op me afkomt in dit leven. Niet nu ik het al zo lang anders voel en ervaar.

De waarheid is dat ik teleurgesteld ben in U. Ik voel me door U in de steek gelaten. Ik voel me aan mijn lot overgelaten en vergeten, terwijl U heeft gezegd dat niet te zullen doen (Jes. 49:14-16). Ik ben vooral teleurgesteld omdat ik dacht dat U niet zoals andere mensen zou zijn. Ik weet wel dat ik niet op mensen kan bouwen. Ik weet wel dat zij er niet altijd voor mij kunnen of zullen zijn. Dat zij mij kunnen verlaten. Maar U... U bent zoveel groter en ik had gedacht dat U anders zou zijn. Ik had gehoopt dat U zoveel beter zou zijn. Maar nu lijkt het tegendeel waar te zijn en is mijn angst werkelijkheid geworden.

Als U mijn enige Rots zegt te zijn, waar bent U dan als de grond onder mijn voeten wegzakt? Waar bent U als ik U nodig heb? U zegt dat U dicht bij de gebrokenen van hart bent. Waar bent U nu dan? En U zegt: "Wees niet bevreesd, want Ik ben met u." Waar bent U nu dan?*

En dus kan ik niet zingen van wie U bent, hoewel ik het zo graag zou willen. Ik krijg het niet over mijn lippen. Mijn vragen en twijfels verlammen mijn tong bij elk lied, vers en gebed. Elke keer weer is er dat stemmetje dat elke belofte van U in twijfel trekt. Dat stemmetje dat vraagt of het wel waar is omdat alles in mijn leven op het tegendeel lijkt te wijzen. Ik heb mijn twijfels bij waar ik vroeger vast in geloofde. Bijbelse waarheden die vroeger zoveel troost en houvast gaven, lijken nu slechts clichés. En bovenal: ik begrijp het niet.

Want dat is het probleem: ik begrijp er ook niets van. Ik snap niet waarom mijn leven er zo uit moet zien, gevuld met fysiek en mentaal lijden. Ik snap niet waarom dagen en weken ondertussen maanden en jaren zijn geworden zonder merkbare verandering. Maar ik begrijp bovenal Ú niet. Ik snap niet waarom U dit zou doen. Ik begrijp niet waarom U het laat voelen alsof ik er helemaal alleen voor sta. Wat voor zin hebben mijn twijfels, vragen en strijd voor U? Wat voor goeds levert het U op? Heeft het niet veel meer zin als ik van Uw liefde en trouw kan getuigen? Als ik kan vertellen over wie U bent voor mij?

"Zou U wonderen doen aan de doden? Of zouden gestorvenen opstaan en U loven? Zou er van Uw goedertierenheid in het graf verteld worden, van Uw trouw in het verderf? Zouden Uw wonderen bekend worden in de duisternis, Uw gerechtigheid in het land van vergetelheid?" - Psalm 88:11-13, HSV

Ik weet dat ik U nooit volledig zal kunnen begrijpen omdat Uw gedachten en wegen hoger zijn dan de mijne (Jes. 55:8-9). Maar mijn onbegrip en teleurstelling versterken de pijn en het verdriet dat er al was. Ik ben moegestreden en ik heb zoveel vragen, maar aan het einde van de dag gaat het mij niet eens zozeer om antwoorden. Ik wil U volgen, ook met al mijn vragen, want ik verlang vooral naar U. Als ik U maar heb, dan is uitleg niet meer zo belangrijk.

U weet van de tweestrijd af en U weet hoe dubbel het is. Want ik worstel met U en ik verlang naar U. Ik verzet me tegen U en ik mis U. Ik weet niet wat ik met U aan moet, maar ik kan ook niet zonder U. Ik begrijp U niet, maar ik heb U nodig en dus zoek ik U. Jezus, Zoon van David, ontferm U dan over mij.

"Hoor, HEERE, mijn stem als ik roep; wees mij genadig en antwoord mij. Mijn hart zegt tegen U wat U Zelf zegt: Zoek Mijn aangezicht. Ik zóek Uw aangezicht, HEERE, verberg Uw aangezicht niet voor mij. Wijs Uw dienaar niet af in toorn, U bent mijn hulp geweest; laat mij niet in de steek en verlaat mij niet, o God van mijn heil." - Psalm 27:7-9, HSV

Uw kind,

Liza

*een vrije vertaling van het nummer 'Where are you now' van Paul Zach

Deze overdenking is geschreven door Liza. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.