Ben je wel eens ergens geweest waar je je niet thuis voelde? Zo ja, dan weet je dat dat totaal niet fijn voelt. Je bent niet op je plek, je voelt je onrustig, zelfs wat gespannen. Je bent je enorm bewust van jezelf en hoe je je gedraagt en het lukt niet goed om helemaal jezelf te zijn. Misschien wordt je wel heel stil, trek je je terug. Of je hebt buikpijn, bent misselijk en wordt er daadwerkelijk wat ziekig van. In ieder geval ben je onrustig, het liefst zou je weer weggaan naar een plek waar je je wel thuis voelt.

Het is vervelend om je niet thuis te voelen. En het klinkt dan ook een beetje stom, maar ik hoop dat je je hier op aarde niet helemaal thuis voelt. Ik hoop niet dat je je echt ziek voelt, maar misschien wel dat je een soort heimwee ervaart. Ik hoop dat je verlangt om thuis te zijn, echt thuis, want dit hier, de aarde, is als christen niet je thuis.

Thuis is veilig en geborgen. Thuis is samen met je gezin. Met je ouders, met de man waarmee je bent getrouwd. Thuis is waar je rust vindt. Thuis is waar de liefde is. En dat alles kun je hier op aarde ook echt wel ervaren, maar er is zoveel meer. Want je gezin bestaat niet alleen uit de mensen waarmee je in hetzelfde huis bent opgegroeid, maar bestaat uit al je broeders en zusters in de Heere. En God is nog meer je Vader dan je aardse vader dat is. Misschien ben je getrouwd met een man, maar meer nog behoor je tot de bruid van Christus. Je vindt alleen echte rust in verbondenheid met de Heere. Thuis is waar liefde is en alleen God is volmaakte liefde. Thuis is bij God.

Voel jij je thuis hier op aarde? Of merk je dat je hier niet helemaal op je plek bent? We zijn als christenen vreemdelingen en bijwoners. We wonen nu wel op aarde, maar zijn op doorreis naar ons echte thuis. Bij onze Vader, met de rest van ons gezin. Ik hoop dat je daarnaar verlangt. Ik hoop dat je je niet al te thuisvoelt in de wereld.

Het is niet zo handig je te hechten aan de aarde. Misschien lijkt het nu best lang, maar gegeven dat we de eeuwigheid bij de Heere zullen doorbrengen, is onze tijd op aarde maar kort. In de Bijbel wordt het leven hier ook wel eens een zucht genoemd, het is er even en dan vaagt het weg.

Stel dat je binnenkort gaat verhuizen naar een prachtig huis. Je moest al uit je vorige woning en huurt ter overbrugging tijdelijk een andere woning. Het is niet echt van jou en het is opzich een prima huis. Maar hoe langer je er verblijft, hoe meer scheuren je ontdekt in de muren en hoe meer de muffe geur die uit de kelder komt in je kleren gaat zitten. Ondanks de tekortkomingen zijn er ook dingen die er mooi uitzien en je aandacht trekken. In dat donkere en muffe huis met scheuren in de muren, zijn het juweeltjes waardoor je even vergeet wat de realiteit is van de staat van het huis. Na een aantal weken in het huis zie je de troep niet meer en ben je de scheuren in de muren vergeten. Je bent enorm gaan houden van het huis. Je weet dat je er op een dag uit moet, want je gaat verhuizen, maar eigenlijk wil je niet meer weg. Je stelt het uit om je voor te bereiden op de verhuizing. Opeens breekt de dag van de verhuizing aan. Je had al het moois uit het huurhuis willen meenemen en ontdekt dan dat dat helemaal niet in dat nieuwe huis past. Je baalt als een stekker en bent er helemaal klaar mee. Dan maar niet in dat nieuwe huis hoor! Je laat het huis voor wat het is en zegt de makelaar dat je het huis toch niet hoeft. Je bent van plan om weer op weg te gaan naar het huisje dat je huurde. Maar dan? Alle wegen terug zijn afgesloten... Als je bij de makelaar aankomt, zegt hij je dat je tijd genoeg hebt gehad maar je er met de pet naar hebt gegooid. Hij gaat niet meer met je samenwerken.

Ik realiseer me dat het een wat apart verhaal is. Maar als je je nou inbeeld dat dat tijdelijke huurhuis de aarde is. En je beeld je in dat de hemel je nieuwe woning is en dat al die mooi uitziende spulletjes de dingen van de wereld zijn. Dan zie je denk ik ook in hoe gevaarlijk het is om je te hechten aan de wereld en hoe belangrijk het is om je goed voor te bereiden op je nieuwe woning.

Als ik eerlijk ben, dan ben ik vaak veel te veel bezig met het hier en nu. Ik zou het best naar vinden als ik alles los moest laten wat ik had en vooral ook als ik bijvoorbeeld mijn vrienden of familie moest loslaten. Ik ben de laatste tijd aan het lezen in Job en ik weet niet helemaal hoe ik zou reageren als mij hetzelfde overkwam als Job. Misschien dat ik wel zo boos op God zou zijn dat ik niks meer met Hem te maken wilde hebben. Misschien zou ik wel onverschillig worden over de geweldige plannen die Hij voor me heeft. En ik weet haast wel zeker dat ik me nog extra zou gaan vasthouden aan alles wat ik nog wel heb, bang om het te verliezen.

Ik wil je vragen: Hoe is dat voor jou? Waar houdt jij je aan vast? Ben je je ervan bewust dat dit niet je thuis is? En is dat ook zichtbaar in je leven? Hecht jij je aan dit huurhuis waarvan je weer afstand moet doen of leef je in verlangen naar het huis met vele woningen waar je eeuwig thuis zult zijn?

Als jij op God vertrouwd en je je daardoor niet verliest in de juweeltjes van de wereld (die trouwens van nepgoud zijn gemaakt), dan hoef je je geen zorgen te maken.

"Wees niet ongerust. Vertrouw op God en vertrouw ook op Mij. In het huis van Mijn Vader zijn veel kamers. Als dat niet zo was, zou Ik het jullie wel gezegd hebben. Ik ga er nu heen om alles voor jullie in orde te maken."- Joh 14:1-2, HTB

Zou je niet iedereen wensen dat ze jouw geweldige Vader kennen en ook bij Hem mogen wonen? Door je leven kun je anderen in dit huurhuis laten zien dat je verlangt om bij je Vader te zijn en echt thuis te zijn. Hoe doe je dat? Dat kun je lezen in bijvoorbeeld:

• 1 Petrus 2:11-25

• Efeze 4:17-32

En nu verder

Luistertip: Dit is niet ons thuis - Christian Verwoerd

Deze overdenking is geschreven door Marlies. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.