Lieve zus,

Herken je dat gevoel? Je kijkt zo erg naar iets uit, dat je je alleen op dat ene kan focussen en de dagen aftelt tot het zover is. Het lijkt altijd zo lang te duren voordat die dag eindelijk komt, totdat je terugkijkt en denkt: oh eigenlijk ging dat best snel. Bijvoorbeeld als je op vakantie gaat en net je ticket hebt geboekt. Je kijkt dan uit tot de dag dat je eindelijk gaat vliegen.

Maar betekent dit dat je stilstaat terwijl je wacht? Nee natuurlijk niet. In de tijd tussen het boeken van je ticket en het daadwerkelijk vliegen, bereid je je voor op je vakantie. Je pakt in en legt al je spullen klaar. Je kijkt naar hoe het weer daar is zodat je je kan voorbereiden. Of je zoekt bezienswaardigheden op die je daar kan bezoeken. De tijd ertussen is de tijd van voorbereiding.

Zo denk ik ook dat het werkt met Gods belofte en de uitwerking daarvan. Wat doe je wanneer je een belofte van God krijgt, maar het totaal onmogelijk lijkt? Wanneer je er nog niks van kan zien, maar wel weet en wil geloven dat God het zal doen? Wat doe je in de tijd vanaf wanneer God je de belofte geeft, totdat de belofte in vervulling gaat?

De lijn die ik in de Bijbel naar voren zie komen is dat juist die periode de tijd van voorbereiding mag zijn. Deze tijd wordt in het Engels ook vaak "the waiting season" genoemd. Maar wat doe je dan in dit seizoen? Blijf je je continue focussen op wanneer de belofte zal uitkomen en het frustrerend vinden als je nog geen verandering ziet of een teken dat het eraan ziet te komen? Of vertrouw je erop dat God de belofte heeft gemaakt en aan je heeft gegeven en dat het dus ook daadwerkelijk zal gebeuren, zelfs als je het nog niet kunt zien? Wat God van je vraagt in die tussenperiode is vertrouwen en dat je je voorbereidt op de uitwerking van de belofte.

Ik geloof dat ik zelf op dit moment ook in zo'n periode zit. En soms kan dit best frustrerend zijn. Want ergens weet en geloof ik dat God de belofte heeft gemaakt. Maar als de situatie er niet naar uitwijst, kan het best lastig zijn om hierop te vertrouwen en er nog in te geloven.

Hier heeft God mij de afgelopen week de ogen voor geopend. Ik kan wel blijven wachten tot het werkelijkheid wordt en de belofte in vervulling gaat en in de tussentijd ongeduldig en gefrustreerd zijn, maar werkt dat mee? Nee. Wat ik dus het beste kan doen is op God blijven vertrouwen en verder ook vertrouwen dat Zijn tijd altijd perfect is. En ook vertrouwen dat God iets in een ogenblik kan veranderen. Maar dat betekent niet dat ik moet blijven stilzitten, want dan kan ik erin blijven vastzitten en zo kom ik nooit vooruit. En wat als God juist in die periode in mij wil werken om mij voor te bereiden op wat ik zo graag wil ontvangen? En wat als God dit ook graag in jou wil doen?

Ik denk dat het tijd wordt dat we anders gaan kijken naar 'the waiting season' en het niet als een straf gaan zien, maar eigenlijk als een zegen. Het proces is net zo belangrijk en soms zelfs wel belangrijker dan de bestemming of de vervulling van de belofte. Want wat als de belofte direct in vervulling zou gaan, maar je bent er eigenlijk nog niet klaar voor om het te ontvangen? Dan zou het alleen maar schade kunnen aanrichten in plaats van dat het leven geeft. Laten we dus geduldig zijn en vertrouwen op Gods tijd en ook vertrouwen op het proces dat erbij hoort.

Vele mensen in de Bijbel hebben in een 'waiting season' gezeten en hebben moeten wachten. Maar ze hebben gewacht en het doorstaan door het geloof!

Als we naar Hebreeën 11 kijken zien we vele voorbeelden hiervan en ik wil er graag een paar met jullie doorlopen.

v.7 - "Door het geloof heeft Noach, toen hij een aanwijzing van God ontvangen had van de dingen die nog niet te zien waren, uit ontzag voor God de ark gebouwd, tot redding van zijn gezin. Daardoor heeft hij de wereld veroordeeld en is hij een erfgenaam geworden van de rechtvaardigheid die overeenkomstig het geloof is." - HSV

God sprak tot Noach en Noach luisterde naar God in geloof. Door iedereen om hem heen was hij voor gek verklaard, want de omstandigheden zagen er niet naar uit dat wat hij zei zou gebeuren. Het leek zelfs onmogelijk. Maar toch hield Noach standvastig vol en koos hij ervoor om te geloven wat God hem had gezegd en om niet menselijk inzicht te luisteren.

Laten we geloof hebben zoals Noach: "En Noach deed het, overeenkomstig alles wat God hem geboden had, zo deed hij." (Gen. 6:22, HSV).

Waar heeft God jou toe geroepen? Wat vraagt God jou te doen en durf je het ook aan om dit te gaan doen door je geloof?

v.8-10 - "Door het geloof is Abraham, toen hij geroepen werd, gehoorzaam geweest om weg te gaan naar de plaats die hij tot een erfdeel ontvangen zou. En hij is weggegaan zonder te weten waar hij komen zou. Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land van de belofte als in een vreemd land en heeft hij in tenten gewoond, met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelfde belofte. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Bouwer en Ontwerper is."

God riep Abraham om te gaan en Abraham ging. Zonder te weten waar hij naartoe zou gaan en eigenlijk ook zonder zelf het beloofde land in te nemen. Maar toch vertrouwde Abraham op God en wist hij dat God Zijn belofte na zou komen, ook als hij het zelf niet zou zien. Kan jij dit ook?

v.11 - "Door het geloof heeft ook Sara zelf kracht ontvangen om zwanger te worden en een kind te baren, ondanks haar hoge ouderdom, omdat zij Hem getrouw heeft geacht Die het beloofd had." 

Genesis 18:14 - "Zou er iets voor de HEERE te wonderlijk zijn? Op de vastgestelde tijd, over een jaar, zal Ik bij u terugkomen, en Sara zal een zoon hebben!"

Wat een mooie belofte van de Heer! En ondanks dat Sara het wellicht niet direct geloofde, of eerst naar haar omstandigheden keek en het daarom onmogelijk leek, staat er in het Nieuwe Testament hoe Sara volhield in geloof. En er staat dat ze de Heer getrouw had geacht omdat Hij het beloofd had. Dat had je wellicht niet gedacht als je alleen Genesis leest, omdart Sara lachte toen ze de belofte van de Heer hoorde. Maar, geloof is niet altijd groots en overtuigend, soms kan het klein en wankel zijn. Soms is het weg en soms groeit het zomaar weer op. 

Hoe zit dat in jouw geloofsleven? Wat zou de Hebreeër over jouw geloof schrijven?

Bovendien, Sara was toen al 90 jaar en Abraham 100 jaar. God had al eerder tegen Abraham gezegd dat Hij hem tot een groot volk zal maken, toen Hij tegen Abraham zei om weg te gaan uit zijn land.

Genesis 12:1-3,4b - "De HEERE nu zei tegen Abram. Gaat uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. [...] Abram was vijenzeventig jaar oud, toe hij uit Haran vertrok."

Het duurde dus nog 25 jaar na de belofte dat God hem tot een groot volk zal maken en Abraham ook daarwerkelijk zijn zoon Izak kreeg. Vijf-en-twintig jaar. Wow.

Maar het resultaat is prachtig:

v.12 - "Daarom zijn er zelfs uit één man en dat uit iemand wiens kracht al gestorven was, zovelen geboren als de sterren van de hemel in menigte en als het zand op het strand van de zee, dat niet te tellen is."

v.17 - "Door het geloof heeft Abraham, toen hij door God op de proef gesteld werd, Izak geofferd. En hij, die de beloften ontvangen had, heeft zijn eniggeborene geofferd."

God had duidelijk gemaakt aan Abraham dat hij door Izak veel nageslacht zou krijgen. Waarom hij Izak dan moest opofferen kon misschien verwarrend zijn. Maar zonder vragen te stellen geloofde Abraham God op Zijn woord en vertrouwde Hij Zijn leiding. God had hem immers al laten zien dat Hij te vertrouwen is, aangezien God zich aan Zijn woord hield. Hierdoor kon Abraham hem vertrouwen, omdat zijn geloof in de Heer gegroeid was door eerdere ervaringen.

Genesis 17:19 "God zei: Integendeel, uw vrouw Sara zal u een zoon baren en u moet hem de naam Izak geven. Ik zal Mijn verbond met hem maken, tot een eeuwig verbond voor zijn nageslacht na hem."

Als we een stukje verder kijken in Hebreeën 11, lezen we over de muren van Jericho.

v.30 - "Door het geloof zijn de muren van Jericho gevallen, nadat ze tot zeven dagen toe omringd waren geweest."

Dit vind ik ook een hele sterk voorbeeld. Het laat zien dat God dingen in één keer kan veranderen en doen omslaan. Het volk van Israël moest zeven dagen lang elke dag om de muren heenlopen, zodat ze zouden omvallen. Echter, de muren gingen niet geleidelijk om. Het was niet dat ze elke dag wat zagen gebeuren/veranderen; dat er een scheur in de muur kwam, of dat er al stukken afbrokkelden. Nee, voor 6 dagen lang zagen ze niks gebeuren, en op de zevende dag ook niet, totdat ze op de ramshoorn bliezen en het volk luid ging juichen dat de stadsmuur in één keer neerviel.

Jozua 6:20 "Het volk juichte, toen zij op de bazuinen bliezen. En het gebeurde, zodra het volk het bazuingeschal hoorde, dat het volk een luid gejuich aanhief. En de muur stortte in en het volk klom de stad in, ieder recht voor zich uit, en zij namen de stad in."

Dit was de opdracht van God:

"Toen zei de HEERE tegen Jozua: Zie, Ik heb Jericho met zijn koning en zijn strijdbare helden in uw hand gegeven. U, alle strijdbare mannen, moet rondom de stad gaan de stad één keer rondtrekken. Zo moet u zes dagen doen. Zeven priesters moeten voor de ark uit zeven ramsbazuinen dragen. En u moet op de zevende dag zeven keer rondom de stad gaan, en de periesteres moeten op hun bazuinen blazen. En het zal gebeuren, als men de langgerekte toon op de ramshoorn blaast, als u het bazuingeschal hoort, dat heel het volk een luid gejuich zal aanheffen. Dan zal de stadsmuur instorten en het volk moet eroverheen klimmen, ieder recht voor zich uit." - Jozua 6:2-5, HSV

En voor zeven dagen moesten ze stil zijn, zoals Jozua hen beval in vers 10: "Jozua had het volk echter geboden: U mag niet juichen, u mag uw stem niet laten horen en geen woord mag er uit uw mond gaan, tot op de dag dat ik tegen u zeg: Juich! Dan moet u juichen."

Het was door Gods kracht en het geloof van het volk dat de muren van Jericho neervielen en ze de stad konden innemen. Maar het was niet direct toen God de belofte gaf. De Israëlieten moesten in vertrouwen voor zes dagen lang elke dag om de muren heenlopen.

Dit alles laat zien dat het belangrijkste is om te geloven, maar ook om in de tussentijd niet stil te zitten. Soms moeten we ook actie ondernemen. En dit kan er op verschillende manieren uitzien.

Verder wil ik hiermee niet je verdriet of je moeilijke omstandigheden teniet doen lieve zus. Het leven hier op aarde kan nu eenmaal hard en pijnlijk zijn. Maar de vraag is dan, waar halen wij onze troost en hoop uit? Geven we al onze frustraties en pijn ook aan de Heer? Vertrouwen we God niet alleen met onze dankbaarheid, maar ook met ons verdriet, twijfels en vragen? Al met al, brengen we alles steeds bij God neer en blijven we erop vertrouwen dat God goed is?

Als we bijvoorbeeld naar het leven van Jozef kijken. God had hem twee dromen gegeven waarin een belofte lag voor wat er zou komen. Maar al zijn omstandigheden keerden zich steeds tegen hem en keer op keer leek het weer onmogelijk dat de belofte zou uitkomen. Toch, op Gods perfecte timing, kwamen Jozef's dromen uit. Maar wat deed Jozef in de tussentijd? Er staat niet in de Bijbel hoe Jozef zich voelde, maar wel staat er dat hij niet stil zat. Nee, in alles wat Jozef in zijn leven deed, gaf hij eer aan de Heer en God zegende hem daarvoor. Dit staat meerdere keren in de Bijbel en was op meerdere momenten van Jozef leven. Genesis 39:2a "De HEERE was met Jozef, zodat hij een voorspoedig man was."
Genesis 39:21a "Maar de HEERE was met Jozef en bewees hem Zijn goedetierenheid." En vers 23: "Het hoofd van de gevangenis zag naar geen enkel ding meer om van wat in zijn hand was, omdat de HEERE met hem was. Alles wat hij deed, liet de HEERE voorspoedig verlopen."

En toen zijn broers hem om vergeving vroegen, kon hij ook zeggen dat God vanaf het begin al een goed plan had. Een plan van redding, niet alleen voor hemzelf, maar voor zijn hele gezin.

"Jullie weliswaar, jullie hebben kwaad tegen mij bedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht, om te doen zoals het op deze dag is: een groot volk in leven houden." - Genesis 50:20

Een stukje verder in Hebreeën 11, in vers 22 lezen we ook over Jozefs geloof:

v.22 - "Door het geloof heeft Jozef bij zijn sterven melding gemaakt van de uittocht van de Israëlieten en heeft hij een opdracht gegeven in verband met zijn gebeente."

God had dit namelijk al tegen Abraham gezegd.

"Toen zei God tegen Abram: Weet wel dat uw nakomelingen vreemdelingen zullen zijn in een land dat niet van hen is; zij zullen hen dienen en men zal hen vierhonderd jaar onderdrukken. Maar ook zal Ik over het volk dat zij zullen dienen, rechtspreken en daarna zullen zij met veel bezittingen wegtrekken." - Gen. 15:13,14

Jozef wist dit en daarom was zijn verzoek: "En Jozef zei tegen zijn broers: Ik ga sterven, maar God zal zeker naar jullie omzioen en jullie uit dit land laten trekken naar het land dat Hij gezworen heeft aan Abraham, Izak en Jakob. En Jozef liet de zonen van Israël zweren: God zal zeker naar jullie omzien en dat moeten jullie mijn beenderen vanhier meenemen." - Gen. 50:24,25

En dit werd ook gedaan toen het volk van Israël uit Egypte wegging.
"En Mozes nam de beenderen van Jozef met zich mee, want die had de zonen van Israël plechtig een eed laten zweren, en gezegd: God zal zeker naar jullie omzien, en dan moeten jullie mijn beenderen hiervandaan met jullie meevoeren." - Exodus 13:19, HSV

Zelfs zonder dat Jozef de belofte zelf zou meemaken, wist hij dat God Zijn Woord altijd nakomt en dat het volk uit Egypte weg zou gaan. Het was geen vraag, door zijn geloof zei hij dat zijn beenderen meegenomen moesten worden. Hij wist het zo zeker, zonder het zelf te zien, dat het zou gebeuren. Wat een groot geloof had hij! Wat een geloofsopdrafcht is dat ook voor ons.

Wij zúllen uit deze wereld weggaan en ingaan in he hemelse Jeruzalem! Durf jij daar ook in te geloven? Op zo'n standvastige manier als Jozef geloofde in de uittocht uit Egypt, omdat God het ons heeft beloofd?

Ik zeg dit ook tegen mezelf, lieve zus, het is oké om je aan beloftes die de Heer je heeft gegeven vast te houden en te geloven dat God zal doen wat Hij heeft gezegd dat Hij zal doen. Maar leg ook niet al je focus daarop. Wees standvastig en ga met volharding door. Blijf geloven, maar bereid jezelf ook voor om de belofte te ontvangen. Het gaat God soms ook juist om die tussenperiode om jou en je geloof te vormen. Dus wees daar ook dankbaar voor. En blijf je ogen op Jezus richten. Pas op voor allerlei soorten afleidingen die je bij Hem weghouden, zoals ongeduld, frustraties, hoogmoed etc.

Al met al, blijf geloven en op God vertrouwen. Hij weet wat Hij doet, Hij houdt van je en Hij zorgt voor je.

De mensen om je heen weten wellicht niet welke beloftes God aan jou persoonlijk heeft gemaakt of ze kijken er heel anders tegenaan. En dat is ook oke, want die belofte is persoonlijk en het kan dat anderen het niet zien. Of soms dat je het zelf ook niet meer ziet. Maar, weet dat er zoveel meer meespeelt dan je denkt. Zelfs als je het niet kan zien, betekent het niet dat God niet aan het werk is. Vertrouw erop dat Hij zal doen wat Hij heeft gezegd dat Hij zal doen. Net zoals alle bovengenoemde mensen uit de Bijbel en zo zijn er nog vele van. De hele Bijbel staat vol met wat God allemaal heeft gedaan. Alle wonderen die Hij heeft verricht. Alles wat onmogelijk leek, maar alles is mogelijk met God. Dus vertrouw erop dat God werkt en voor je vecht, zelfs als je het niet kan zien. Houd moed en houd vol in geloof. Zoals Hebreeën 11:1 ook zegt: "Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet."

Wat mensen wel kunnen zien is hoe jouw geloof is. Hoe geloof jij in de tussenperiode wanneer er niks te zien is, of wanneer het zelfs lijkt alsof alles tegen je werkt? Kunnen mensen het licht door jou heen zien? Gods licht dat schijnt omdat je blijft geloven dat God een liefdevolle Vader en een trouwe God is?

Laat alles wat je doet tot eer en glorie van Hem zijn lieve zus. Juist ook in de tussenperiodes. En weet dat God voor je uitgaat om de weg voor te bereiden. Hij houdt zoveel van jou.

Verder wil ik je ook vragen lieve zus, om na te denken en om er eens bij stil te staan in welke beloftes van God je nu al leeft? Ik denk dat we dit soms zo gemakkelijk kunnen vergeten, vooral als we aan het wachten zijn op het volgende wat God zal doen. Maar laten we ook dankbaar zijn voor alles wat Hij al heeft gedaan en voornamelijk gewoon voor wie Hij is.

Onze God is echt een God van de details en Hij weet alles. Dus vertrouw op Hem, Hij zal alles meewerken ten goede voor hen die Hem liefhebben (Rom. 8:28). God weet wat je nodig hebt en Hij weet wat het beste voor je is.

Houd vol. Hij laat niet los.

Bijbelverzen ter bemoediging:

"Door het geloof heeft Noach, toen hij een aanwijzing van God ontvangen had van de dingen die nog niet te zien waren, uit ontzag voor God de ark gebouwd, tot redding van zijn gezin. Daardoor heeft hij de wereld veroordeeld en is hij een erfgenaam geworden van de rechtvaardigheid die overeenkomstig het geloof is."  - Hebreeën 11:7, HSV

"En Noach deed het, overeenkomstig alles wat God hem geboden had, zo deed hij." - Genesis 6:22, HSV

"Door het geloof is Abraham, toen hij geroepen werd, gehoorzaam geweest om weg te gaan naar de plaats die hij tot een erfdeel ontvangen zou. En hij is weggegaan zonder te weten waar hij komen zou. Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land van de belofte als in een vreemd land en heeft hij in tenten gewoond, met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelfde belofte. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Bouwer en Ontwerper is." - Hebreeën 11:8-10, HSV

"Door het geloof heeft ook Sara zelf kracht ontvangen om zwanger te worden en een kind te baren, ondanks haar hoge ouderdom, omdat zij Hem getrouw heeft geacht Die het beloofd had."  - Hebreeën 11:11, HSV

"Zou er iets voor de HEERE te wonderlijk zijn? Op de vastgestelde tijd, over een jaar, zal Ik bij u terugkomen, en Sara zal een zoon hebben!" -Genesis 18:14, HSV

"De HEERE nu zei tegen Abram. Gaat uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. [...] Abram was vijenzeventig jaar oud, toe hij uit Haran vertrok." - Genesis 12:1-3,4b, HSV

"Daarom zijn er zelfs uit één man en dat uit iemand wiens kracht al gestorven was, zovelen geboren als de sterren van de hemel in menigte en als het zand op het strand van de zee, dat niet te tellen is." - Hebreeën 11:12, HSV

"Door het geloof heeft Abraham, toen hij door God op de proef gesteld werd, Izak geofferd. En hij, die de beloften ontvangen had, heeft zijn eniggeborene geofferd." - Hebreeën 11:17, HSV

"God zei: Integendeel, uw vrouw Sara zal u een zoon baren en u moet hem de naam Izak geven. Ik zal Mijn verbond met hem maken, tot een eeuwig verbond voor zijn nageslacht na hem." - Genesis 17:19, HSV

"Door het geloof zijn de muren van Jericho gevallen, nadat ze tot zeven dagen toe omringd waren geweest."  - Hebreeën 11:30, HSV

"Het volk juichte, toen zij op de bazuinen bliezen. En het gebeurde, zodra het volk het bazuingeschal hoorde, dat het volk een luid gejuich aanhief. En de muur stortte in en het volk klom de stad in, ieder recht voor zich uit, en zij namen de stad in." - Jozua 6:20, HSV

"Toen zei de HEERE tegen Jozua: Zie, Ik heb Jericho met zijn koning en zijn strijdbare helden in uw hand gegeven. U, alle strijdbare mannen, moet rondom de stad gaan de stad één keer rondtrekken. Zo moet u zes dagen doen. Zeven priesters moeten voor de ark uit zeven ramsbazuinen dragen. En u moet op de zevende dag zeven keer rondom de stad gaan, en de periesteres moeten op hun bazuinen blazen. En het zal gebeuren, als men de langgerekte toon op de ramshoorn blaast, als u het bazuingeschal hoort, dat heel het volk een luid gejuich zal aanheffen. Dan zal de stadsmuur instorten en het volk moet eroverheen klimmen, ieder recht voor zich uit." - Jozua 6:2-5, HSV

"Jozua had het volk echter geboden: U mag niet juichen, u mag uw stem niet laten horen en geen woord mag er uit uw mond gaan, tot op de dag dat ik tegen u zeg: Juich! Dan moet u juichen." - Jozua 6:10, HSV

"De HEERE was met Jozef, zodat hij een voorspoedig man was." - Genesis 39:2a, HSV

"Maar de HEERE was met Jozef en bewees hem Zijn goedetierenheid." - Genesis 39:21a, HSV

"Het hoofd van de gevangenis zag naar geen enkel ding meer om van wat in zijn hand was, omdat de HEERE met hem was. Alles wat hij deed, liet de HEERE voorspoedig verlopen." - Genesis 39:23, HSV

"Jullie weliswaar, jullie hebben kwaad tegen mij bedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht, om te doen zoals het op deze dag is: een groot volk in leven houden." - Genesis 50:20, HSV

"Door het geloof heeft Jozef bij zijn sterven melding gemaakt van de uittocht van de Israëlieten en heeft hij een opdracht gegeven in verband met zijn gebeente." - Hebreeën 11:22, HSV

"Toen zei God tegen Abram: Weet wel dat uw nakomelingen vreemdelingen zullen zijn in een land dat niet van hen is; zij zullen hen dienen en men zal hen vierhonderd jaar onderdrukken. Maar ook zal Ik over het volk dat zij zullen dienen, rechtspreken en daarna zullen zij met veel bezittingen wegtrekken." - Genesis 15:13,14, HSV

"En Jozef zei tegen zijn broers: Ik ga sterven, maar God zal zeker naar jullie omzioen en jullie uit dit land laten trekken naar het land dat Hij gezworen heeft aan Abraham, Izak en Jakob. En Jozef liet de zonen van Israël zweren: God zal zeker naar jullie omzien en dat moeten jullie mijn beenderen vanhier meenemen." - Genesis 50:24,25, HSV

"En Mozes nam de beenderen van Jozef met zich mee, want die had de zonen van Israël plechtig een eed laten zweren, en gezegd: God zal zeker naar jullie omzien, en dan moeten jullie mijn beenderen hiervandaan met jullie meevoeren." - Exodus 13:19, HSV

"Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet." - Hebreeën 11:1, HSV

"En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn." -Romeinen 8:28, HSV

Deze overdenking is geschreven door Jennifer. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.