Lieve zus,

Gezien de strijd die ik keer op keer ervoer wanneer ik wilde gaan zitten om te schrijven, heb ik het idee dat de vijand bang is dat ik deze brief ga schrijven, De ene keer komt er afleiding, de volgende keer weet ik opeens niet meer waar ik het over wil hebben. Eerlijk gezegd weet ik dat nu nog steeds niet precies, maar ik vraag de Heer om mij hierin te leiden. En om nog eerlijker te zijn, toen ik net wilde gaan beginnen met schrijven kreeg ik een paniekaanval en zag ik het allemaal even niet meer zitten. Totdat ik God hoorde zeggen, "Houd je hoofd omhoog, Mijn kind, er is een reden waarom de vijand niet wil dat je deze brief schrijft". Op dat moment droogde ik m'n tranen en besloot ik om ervoor te gaan zitten en gewoon te gaan beginnen met schrijven. Want er is een verhaal dat ik moet vertellen en ik geloof dat dit recht tot iemands hart zal spreken.

Ik ben de afgelopen maanden niet volledig eerlijk met je geweest lieve zus. Ik heb je verteld dat ik door een seizoen ging en dat ik er best erg doorheen zat. Dat is ook de waarheid, maar ik heb je nooit volledig toegelaten in wat er is gebeurd. Ik heb weleens geschreven dat ik in een relatie zat (tijdens de liefdesserie van IDV). Je leest het goed, ik zei 'zat'.. Deze relatie heeft veel in mij aangewakkerd en hierin begon ook mijn genezingsproces. Zoals ik wel eens eerder heb geschreven, merkte ik dat ik veel van mijn verleden nog niet had verwerkt. Dit kwam allemaal in de relatie naar boven, terwijl ik tegelijkertijd ook nog nooit had geleerd om op een gezonde manier met mijn emoties om te gaan. Emoties waren mij allemaal teveel. Hier heb ik ook over geschreven, maar wat ik je niet heb verteld is dat dit uiteindelijk ook leidde tot het uitgaan van mijn relatie. In juli verhuisde ik naar mijn nieuwe plek, waar ik nu samenwoon met een lieve huisgenoot die ik van de kerk ken. Deze plek is werkelijk een zegen, en ik weet nog dat ik een nieuw dagboek begon en daarin schreef 'een nieuw seizoen.' Ik kon aanvoelen dat er een nieuw seizoen aankwam, maar wat het brengen zou had ik nooit kunnen bedenken... Een week later besloot mijn toenmalige vriend dat het beter voor ons was om een 'break' te nemen voor een maand. Om beiden even aan onszelf te werken en zodat we er samen sterker uit konden komen. Deze maand was echt zwaar voor mij. Tijdens deze break verloren we als familie namelijkeen geliefde die we als familie zagen. Ook had ik in die periode veel mensen over de vloer en was ik aan het genieten van de zomertijd met mijn vrienden. Het waren veel gevoelens door elkaar heen, maar ik heb ook veel mogen leren. De Heer heeft mijn ogen op meerdere aspecten geopend en heeft mij door dit hele proces ook vrijheid gegeven.

De afgelopen maanden hebben vele ups en downs gekend. De reden dat ik hier vandaag nog sta is echt alleen maar door Gods genade en kracht. Ik heb namelijk geen idee hoe ik dit op eigen kracht had moeten doen en gelukkig hoefde dat ook niet. God heeft mij omringd met vele liefdevolle mensen die mij keer op keer opvingen wanneer het niet goed ging. Mensen die voor mij bleven bidden en vooral ook voor mijn hart. Ik kon echt voelen dat ik werd gedragen door hun gebeden. Ik ervoer echt dat er enorme kracht zit in gebed en aanbidding.

Als ik nu terugkijk ben ik echt dankbaar voor die maanden, want ze hebben mij zoveel nieuwe en diepere vriendschappen gegeven. Mensen waarbij ik volledig mijzelf kan zijn, ook als ik gebroken ben; mensen waardoor ik mij gedragen voel en het allemaal wat minder zwaar is. Daar zal ik altijd dankbaar voor zijn.

Ik hield vast aan de hoop dat het goed zou komen... Ik merk ook dat ik het nog steeds best lastig vind om het erover te hebben. Ook omdat ik zo lang aan iets heb blijven vasthouden wat niet meer gezond was... En ik daardoor alleen mijzelf er continu weermee had. Loslaten is nou eenmaal iets wat mij niet gemakkelijk afgaat. Het afscheid nemen van mijn zusje heeft mij 16 jaar gekost... En het loslaten van mijn relatie heeft mij ook maanden gekost...

Waar ik in de laatste weken dus achter ben gekomen is dat ik heel erg vast zat. Ik wilde zo graag kunnen loslaten en op sommige momenten lukte dit ook. Ik weet dat ik meerdere momenten heb gehad waarin ik besloot om los te laten en dit dan ook goed ging voor enkele weken. En toch, toch was er altijd iets wat mij dan weer ernaar terugtrok. Ik voelde mij zo gevangen en verloren tegelijkertijd. Ik wist niet hoe ik los kon laten, want iets in mij bleef mij vertellen dat ik niet moest opgeven dat het nog goed kon komen tussen mijn ex en mij. Dat ik moest blijven vechten in gebed. En toch gaf het mij tegelijkertijd ook angst. Nu terugkijkend weet ik dat ik gewoon vast zat en dat de vijand mij echt vast probeerde te blijven houden in iets wat ik eigenlijk moest loslaten. Maar Godzijdank, weet ik dat ik nu eindelijk bevrijd ben!

Voor lange tijd heb ik veel verdriet, bitterheid, boosheid, gemis en frustraties met mij meegedragen. Maar langzamerhand heeft God mij ook geholpen om los te laten. Het begon met berichten verwijderen, naar foto's verwijderen, naar dingen weggooien en kleren teruggeven. Maar laatst vond ik nog wat foto's waarvan ik was vergeten dat ik die nog had. En kijkend naar de foto's besefte ik mij opeens dat ik niks meer voelde. Geen verdriet, geen pijn, geen bitterheid, geen angst, niks. En op dat moment besefte ik mij dat God mij had bevrijd. Ik was er eindelijk echt totaal los van. Dit heeft wel echt maanden geduurd, waardoor ik dit ook nu pas naar je schrijf, lieve zus.

Maar om compleet eerlijk te zijn, het verhaal eindigt niet hier. In februari begon ik namelijk te daten met een andere jongeman. Alles leek goed te gaan, alles leek als een droom te voelen. Het voelde 'too good to be true'. En dat was het uiteindelijk ook, want het heeft helaas ook niet standgehouden. Opnieuw werd mijn hart gebroken en opnieuw moest ik door een proces. Wat ik wel merkte is dat God aan mij vroeg of ik het dit keer wel kon loslaten? Kon ik het aan Hem overgeven en vertrouwen dat Hij nog steeds goed is? En om eerlijk te zijn, ik wilde dit graag, maar vond dit ook lastig. Ik merkte dat vele gevoelens van de afgelopen maanden toen weer bovenkwamen en mijn hart opnieuw compleet gebroken voelde.

Tegelijkertijd heeft het daten met hem ook veel heling voor mij gebracht. Door de manier hoe hij mij liefhad en voor mij zorgde. Hoe hij mij me zo gezien heeft laten voelen en dat ik door alles heen wat hij deed echt de liefde van de Vader kon ervaren. Hij denkt wellicht dat ik boos op hem ben of teleurgesteld, maar eigenlijk ben ik alleen maar dankbaar. Dankbaar om die liefde te hebben mogen ervaren en dat hij mij altijd heeft behandeld als een kostbare dochter van de Heer. Waarom het uiteindelijk niet heeft gewerkt, daar heb ik ook niet per se antwoorden op. Juist alleen maar vragen aan de Heer, maar wellicht hoef ik het ook niet te weten. En dat zeg ik nu wel lichtjes, maar weet dat ik het ook best lastig vind... Keer op keer vraag ik het aan de Heer, maar het enige wat Hij van mij vraagt, is om Hem te vertrouwen.

Het sluwe van de vijand is dat hij weet dat loslaten mijn zwakke punt is. En hij gebruikt mijn vragen en twijfels om mij leugens in te fluisteren.

De leugen die nu continu terugkomt en die ik door middel van deze brief aan het licht wil brengen is: 

'Je bent het niet waard om voor te vechten, want ze verlaten je steeds.'

En die leugen, wetende dat het een leugen is, is elke keer opnieuw als een messteek in mijn hart... mijn al gebroken hart.

Maar elke keer als mijn hart breekt, als ik op mijn knieën ga in verdriet en alles bij de Heer breng, openbaart Hij mij Zijn liefde. Gods liefde, van waaruit Hij Zijn eniggeboren Zoon opofferde voor mij. En keer op keer breekt dat opnieuw mijn hart, maar dan op een compleet andere manier. Het breekt en geneest tegelijkertijd. Dat er een Vader is die zoveel van mij houdt dat Hij Zijn eigen Zoon opofferde voor mij… Dat Jezus met pijn en verdriet aan het kruis ging, omdat Hij gehoorzaam was aan de Vader, en mij in gedachten had. Vanaf het begin der tijden had God al een plan. Een plan van verzoening, een plan van redding, een plan van eeuwig leven voor mij samen met Hem. Omdat Hij zoveel van mij houdt. Zelfs wanneer ik Hem de rug toekeer. Zelf als ik wegloop. Zelf als ik 'te druk' ben om tijd met Hem door te brengen. Zelfs als ik alle andere dingen belangrijker acht dan Hem. Toch stierf Hij voor mij. Toch heeft Hij mijn zonden gedragen en al mijn pijn gevoeld aan dat kruis. Dat is pas liefde. Onvoorwaardelijke liefde. Jezus' offer vertelt mij letterlijk dat ik zo geliefd ben om voor te sterven. Hoezo zou ik het dan niet waard zijn om voor te vechten? Jezus heeft het gevecht allang gewonnen! Dus weg met die leugen. Ik wil gaan luisteren naar de wat God over mij zegt en leven in de waarheid dat Jezus van mij houdt. Dat Hij aan mij dacht aan dat kruis en daarom wil ik ook voor Hem alleen leven. Wat er ook gebeurd in mijn leven, hoe pijnlijk het soms ook kan zijn, alles wat ik wil en nodig heb is Jezus.

Ik hoop dat dit jou ook bemoedigt, lieve zus. In welk seizoen je ook zit. Zoals ik zei was ik met iemand aan het daten voor een maandje en ik dacht echt dat dit het zou zijn. Dat dit het moment was dat God alles omkeerde ten goede. En in feite was het ook zo, ook al eindigde het niet zoals ik had verwacht. Het heeft mij veel heling en vrijheid gegeven en heb ik opnieuw mogen leren om los te laten en op God te blijven vertrouwen. Het voelt alsof ik er nóg steeds niet ben, maar ik weet wel dat ik op weg ben! En ook hier nu in de vallei, mag ik genieten van Gods goedheid en hoe Hij zaadjes plant en verzorgt tot het tijd wordt dat ze mogen gaan bloeien.

Na mijn eerste break-up voelde ik mij zo schuldig. Ik zei tegen mezelf dat ik het allemaal beter had kunnen doen en ik voelde mij niet goed genoeg.

Maar na deze 'break-up' wist ik ook dat ik het niet anders zou hebben willen doen, omdat ik dankbaar ben voor elk moment dat wij hebben gehad. Voor alle vreugde die het bracht en hoe het mij heeft laten zien hoe geliefd ik ben door God.

Wat ik denk ik vooral met deze brief aan je wil meegeven lieve zus, is dat God nog steeds goed is en dat Hij nog steeds op de troon zit! En dat Hij een trooster is. Als je op dit moment ook door een moeilijk seizoen gaat, weet dan dat de Heer dichtbij je is en dat Hij je nooit zal loslaten. Vertrouw Hem, door de pijn heen. Laat Hem je troosten en laat Hem toe in je hart lieve zus. Geef God al jouw pijn en lasten en vind rust in Hem. Hij weet wat goed voor je is en bovenal wat je nodig hebt.

"Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht." 
- Mattheüs 11:28-30.

Bijbelverzen ter bemoediging:

"Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht."
- Mattheüs 11:28-30.

"De HEERE is nabij de gebrokenen van hart, Hij verlost de verbrijzelden van geest."
- Psalm 34:19, HSV

Deze overdenking is geschreven door Jennifer. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.