Een gedicht over het dragen van verdriet. Iedereen krijgt te maken met lijden, maar het lijkt vaak zo onevenwichtig. En wat kan ik doen als ik me machteloos voel? Welbekende vragen rondom dit onderwerp vormden de volgende zinnen...

Ieder mens draagt een kruis. 

Ieder wezen strompelt door het stof van de aarde.

Maar soms lijkt het ene licht en het andere zwaar.

Ik vraag me weleens af waarom de een meer dan de ander draagt? 

Het is een vraag die in onwetendheid op lijkt te gaan.

Ik zie machteloze mensen struikelen in de leegte. 

Terwijl anderen dansend druk zijn met hun eigen leven. 

Dat je verlicht bent om anderen te dragen lijken sommigen te zijn vergeten. 

Maar midden in deze machteloze menigte sta ik niet alleen. 

Er ging Iemand door het stof om mij te omringen met vrede. 

Ik zie Zijn hand waarin de tijden staan getekend. 

Van hoop uit het verleden, voor de toekomst, het heden.

En de tijd zal leren welke weg ik zal moeten gaan. 

Maar met mijn ogen op Hem zal het licht nooit uitgaan. 

Dus ik recht mijn rug, ik droog mijn tranen. 

Ik kijk vooruit en strompel verder tot Hij mij thuis komt halen.

Dit gedicht is geschreven door Thirze. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.