Lieve zus,

Mijn man en ik waren nog geen jaar getrouwd; om ons heen zagen we mensen die net als wij pas kort getrouwd waren en waarbij het rozengeur en maneschijn was (of dat leek in ieder geval zo). Wij hielden (en houden) enorm veel van elkaar, maar er waren ook slaande deuren en verhitte gesprekken in die tijd. Ondertussen hoorde ik regelmatig dat het huwelijk pas echt moeilijk wordt als je kinderen krijgt of dat het eerste jaar nog makkelijk is en dat de uitdaging daarna komt. Maar hoe meer wij gingen delen over waar we tegenaan liepen, hoe meer ik anderen hoor(de) waarbij het ook niet zo makkelijk was of is. Ik besef me nu hoe belangrijk het is om hierover te delen. Deze brief is dus voor jou, als je jonge huwelijk er minder rooskleurig aan toe gaat dan je gewild had.

We hadden gekozen om elkaar eeuwige trouw en liefde te geven, ongeacht wat er nog zou komen. We wisten dat het in een huwelijk niet automatisch goed is en dat het huwelijk van ons vroeg om onszelf op te offeren. We hadden enorm waardevolle gesprekken gehad met een stel uit onze gemeente om ons voor te bereiden op het huwelijk. Ik denk niet dat we een veel te rooskleurig beeld hadden van het huwelijk en dat we een goed beeld hadden van het doel van het huwelijk.

Toen we nog niet getrouwd waren hadden we weleens irritaties, maar niks groots of waar we niet uitkwamen. We hebben ons voorbereid op de bruiloft en ons huwelijk na onze trouwdag. Toen de high van de bruiloft voorbij was en de dagen steeds normaler werden, merkte ik dat ik me soms (veel vaker dan me lief was) ergerde. Als ik het uitsprak, voelde hij zich aangevallen of door mij gecontroleerd. Ik probeerde het anders te doen, maar we waren al in de negatieve spiraal beland.

Nog een hele tijd stuitten we op dezelfde patronen die ons in de weg zaten. We probeerden alles uit te praten voor we gingen slapen, maar met onze vermoeide hoofden was het nog lastiger om elkaar te begrijpen, en de gesprekken duurden lang. Ik voelde me niet gezien en geliefd, hij voelde zich niet serieus genomen en gerespecteerd. Ik vertrouwde hem niet volledig, hij voelde zich nooit goed genoeg.

We baalden. We hadden het verlangen om de liefde te weerspiegelen tussen Christus en de gemeente. Ik wilde mijn man dienen, hij wilde mij liefdevol leiden. Maar gaandeweg kwamen we erachter dat we hier steeds weer in faalden. Ik heb hard geprobeerd om een betere vrouw te worden door patronen te doorbreken en anders te reageren. Die verlangens waren goed, maar door zelf hard te werken en me niet vooral afhankelijk te stellen van God, liep het steeds weer op een teleurstelling uit.

En toen?

Een deel van de oplossing was simpelweg leren wat de behoeften van de ander zijn en hoe je elkaar daarin voorziet. (En dat kost tijd en gaat met vallen en opstaan.) Een ander deel was elkaar ook daadwerkelijk willen dienen en de ander boven jezelf zetten; en dát komt geen mens van nature aangevlogen. We zijn mensen die zichzelf vaak heel belangrijk vinden en het enorm moeilijk vinden zichzelf opzij te zetten. Het mooie was dat we dit al voor ons trouwen wisten en onze trouwtekst daarop uitgekozen hadden. Zo zijn we al heel vaak herinnerd aan wat we te doen hebben. Dit is 'm namelijk:

"Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf."
- Filippenzen 2:3

Wat een opdracht hè! Niet: probeer ook eens naar de behoeften van de ander te kijken. Maar: doe niets uit eigenbelang of eigendunk.‬ Ik kan je zeggen dat dat vreselijk moeilijk is. Allereerst komen twee zondaren samen in een gebroken wereld. En dan gaat je eigenliefde strijden tegen de liefde van God en de liefde tot elkaar. Je hebt een keuze wie je laat winnen. Maar in eigen kracht gaat het je niet lukken om in de praktijk van het leven altijd God en de ander te dienen. Aan deze kant van de eeuwigheid gaat het überhaupt niet altijd lukken. Maar we kunnen er wel in groeien, door Gods Geest in ons.

Lieve zus, ik heb moeten leren - en ik ben er nog niet - om het niet allemaal zelf te willen doen. Niet zelf proberen geduldiger te zijn. Niet zelf proberen het vriendelijker te verwoorden. Niet zelf proberen mijn man te veranderen door te zeuren (dat werkt alleen ten negatieve). Niet zelf proberen minder boos te worden. Steeds liep ik namelijk tegen de grenzen van mijn vleselijke zijn aan en leek het onmogelijk. Maar met God is niets onmogelijk!

Ik ben God gaan vragen om me te helpen vriendelijk te zijn, ook al voelde ik me nog boos. Ik ben God gaan vragen om mij te helpen om meer te verdragen en minder kritisch te zijn op dingen die er eigenlijk niet toe doen. Ik ben God gaan vragen om mijn man de inzichten te geven waarvan ik hem zo graag had willen overtuigen, gelovend dat God Zijn weg met hem zal gaan. En dat maakt het verschil!

God is mijn hart aan het veranderen en laat mij zien hoe ik het anders kan aanpakken. Hij geeft me geduld en leert me liefdevol te zijn wanneer ik me niet gezien voel. Hij leert me zoals Jezus te zijn, die niet kwam om gediend te worden, maar om te dienen (Mark 10:45). Hij leert me om de misstappen van mijn man niet bij elkaar op te tellen, maar om steeds genade te geven en te vergeven. Uit mijzelf zou ik met deze dingen niet ver komen, maar ik leer doordat God mij snoeit. En ik weet zeker, dat Hij ook wil helpen in jullie worsteling!

Lessen die ik je wil meegeven

Ik had deze brief kunnen beginnen door allerlei dingen te noemen om anders te doen. Maar als je ze niet met God doet, heeft het geen zin. Ik weet niet precies hoe vaak ik het moet benadrukken, maar neem dat mee als je deze praktische tips leest. Dit zijn een aantal lessen die ik als heel belangrijk heb ervaren.

1. Neem de onvrede niet op de koop toe, maar strijd voor je huwelijk
   Wij waren echt ontevreden over hoe het tussen ons ging. Persoonlijk denk ik dat het vaak misgaat wanneer je het normaal gaat vinden dat het stroef gaat. Maar zo is het huwelijk niet bedoeld! Het huwelijk is bedoeld om perfecte onvoorwaardelijke liefde uit te drukken en om heen te wijzen naar Gods relatie met Zijn bruid, de gemeente. Een huwelijk zou een geweldige getuigenis moeten zijn! Niet iets wat mensen niet aan durven te gaan omdat het zo vaak fout gaat en mensen kapot maakt. Ik geloof dat het ons geholpen heeft om letterlijk na een ruzie te zeggen: Dit willen we zo niet! Hier gaan we niet mee akkoord, niet in dit huis, niet in dit huwelijk! Strijd voor je huwelijk! Met God, met anderen. Vraag hulp, doe iets. Dat hoeft niet pas wanneer je overweegt om te scheiden, maar is goed om al in de 'kleine' dingen te doen. Neem de onvrede niet op de koop toe, maar vecht voor vrede, voor liefde, voor vreugde!
2. Bescherm je huwelijk met gebed
   Gebed is iets wat we enorm kunnen onderschatten als westerse christenen. Maar wanneer je je voor God uitstort en je je afhankelijkheid van Hem belijdt, geloof ik dat je Hem zult zien werken. Bid om Gods bescherming over je huwelijk. Bid dat Hij jullie harten verandert. Bid voor inzicht en wijsheid, voor geduld en zachtmoedigheid.
   Er zijn trouwens veel dingen die verbindend kunnen werken, maar bidden staat toch wel bovenaan. Deel samen jullie harten met God. Vertel Hem waarin je vastloopt en vraag Hem om hulp. Roep het maar uit als je het niet meer weet. Bid en Hij zal geven (Matt 7:7-8)!
3. Eerlijk zijn over je egoïsme
   Ik wilde wel dat het goed was tussen ons, maar wilde dan wel horen dat ik gelijk had. Ik wilde wel liefdevol reageren, maar dan moest mijn man wel naar me luisteren. Ik wilde wel als eerste sorry zeggen, maar toen het voelde alsof ik altijd de eerste was had ik er geen zin meer in. Ik wilde hem wel respecteren, maar vond ook dat mijn manier de beste was. Zo vaak had ik mezelf op de eerste plek staan. Voor ik trouwde dacht ik dat ik best onzelfzuchtig was en eenmaal getrouwd merkte ik dat het compleet anders was. En dat moest erkend en beleden worden zodat het afgebroken kon worden. Het huwelijk gaat namelijk niet om mijn eigen geluk, of om jouw eigen geluk. Het huwelijk draait om Gods eer, het is Gods Koninkrijk waar we aan moeten bouwen, niet ons eigen.

4. Woorden van leven spreken
   Met woorden kun je twee heel verschillende dingen doen; opbouwen of afbreken. Ik weet dat ik geneigd kan zijn om te zeuren en elk ding te benoemen dat ik vervelend vind. In mijn boosheid zeg ik soms dingen waar ik helemaal niet achtersta en waarmee ik mijn man de grond in trap. Het is een hele kunst om op zulke momenten je mond te houden en in plaats van te zeuren, voor je man te danken en bidden. Maar ik weet zeker: Gods Geest wil je hierbij helpen. Onlangs heb ik hier een hele blog over geschreven, dus mocht dit een leerpunt voor je zijn, lees die dan vooral ook eventjes!
   

5. Kiezen om (helemaal!) van de ander te houden
   Toen ik trouwde was dat de keuze om voor altijd van mijn man te houden. Van alles wat ik toen van hem kende, maar ook van alles wat ik nog heb leren kennen en nog ga leren kennen. We ontdekken allebei dingen van elkaar die we nog niet kenden en veel daarvan zijn heel leuk. Maar andere vinden we lastiger omdat ze zo anders zijn dan hoe we zelf in elkaar zitten. Ik heb bij mezelf gedacht: als ik werkelijk van hem houd zoals hij is, dan ook van dit. Het is nodig om te accepteren dat de ander anders in elkaar zit. Het is zelfs bijzonder gaaf dat je elkaar op die manier aanvult en een hulp tegenover elkaar kunt zijn!
   

Ik ga afronden...

Ondertussen zijn wij twee jaar getrouwd en krijgen we vragen van anderen over hoe wij omgegaan zijn met bepaalde dingen. Als ik dan terugkijk, zie ik hoe God gewerkt heeft en word ik daar ontzettend blij van! Nee, het is niet altijd rozengeur en maneschijn en wij hebben nog veel te groeien, maar tegelijk wordt onze liefde steeds groter en dieper.

Lieve zus, het is zo normaal dat je tegen dingen aan loopt. Tegelijk mag je weten dat het anders kan, dat jullie relatie groeien kan en zoveel dieper en mooier kan worden. Niet door zelf heel hard te werken, maar door je afhankelijk te stellen van God. Dat betekent niet dat je achterover leunt, maar dat je Hem er elke keer bij roept en Hem om wijsheid en liefde vraagt. Ik geloof echt dat wanneer je dat gaat doen, je dingen gaat zien veranderen. God wil goede huwelijken die Hem de eer geven, dus Hij gaat zeker antwoorden wanneer je daarvoor bid! Weet je bemoedigd, ik bid voor jullie!

Veel liefs,

Marlies

Bijbelverzen ter bemoediging:


"Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus."
- ‭Filippenzen 1:6

"Daarom, mijn geliefden, zoals u altijd gehoorzaam geweest bent, niet alleen zoals in mijn aanwezigheid, maar nu veelmeer in mijn afwezigheid, werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven, want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen."
- Filippenzen 2:12-13

"Ik ben de ware Wijnstok en Mijn Vader is de Wijngaardenier. Elke rank die in Mij geen vrucht draagt, neemt Hij weg; en elke rank die vrucht draagt, reinigt Hij, opdat zij meer vrucht draagt. U bent al rein vanwege het woord dat Ik tot u gesproken heb. Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft. Ik ben de Wijnstok, u de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt u niets doen."
- Johannes 15:1-5

Deze overdenking is geschreven door Marlies. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.