Prachtige straatjes, kleine winkeltjes en allerlei toeristen die rondliepen met hun camera om foto's te maken. Gezellige muzikanten en eettentjes waar Griekse muziek uit de boxen galmde. We liepen door de straat op zoek naar een appartement. Het zag er wat vervallen en oud uit. Wat we die dag meemaakten, zal ik nooit vergeten. Graag neem ik jullie mee in dit verhaal. 

We waren een week op vakantie in Athene. Prachtig huisje dicht bij de zee. We zouden een dag meegaan met een vrouw die dichtbij Athene woont. We reden die ochtend van ons huisje richting Athene. Wat een drukte. Een enorme stad met enorm veel mensen en verkeer. Oude brommertjes zoefden overal tussendoor en als je even stilstond voor een stoplicht kwam er iemand aanbieden je ruiten te wassen terwijl je stilstond om zo wat geld te kunnen verdienen. De huizen zijn anders dan in Nederland. Vaak witgepleisterd en ook wat vervallen. Terwijl we zo richting het appartement reden waar we moesten zijn, zag je allerlei mensen voorbij rijden en lopen. Ieder met zijn eigen doel.

Het appartement zag er wat vervallen en oud uit. Het portiek was smal en donker. We moesten twee trappen op en kwamen bij het appartement waar we moesten zijn. Een kleine, Griekse vrouw van middelbare leeftijd deed enthousiast de deur open. We kwamen binnen in een grote ruimte met allerlei deuren aan de zijkanten. Alles was in allerlei kleuren met restjes verf geverfd en overal stonden spullen. Alles was wel netjes georganiseerd en schoon. We kregen een korte rondleiding door het appartement. Er was één slaapkamer voor vrijwilligers die geen slaapplek hadden. Verder was er een klein kantoor, een grote ruimte met wat banken en tafels en een keuken met twee gaspitten en heel veel grote pannen.

"Elk klein gebaar kan wat betekenen voor hen en in Gods ogen is het waardevol.''

De vrouw vertelde dat ze al zo'n zeventien jaar drie keer per week een maaltijd kookte voor de dak- en thuislozen met een verslaving. Dit is ooit begonnen door een man die broodjes smeerde en dit zelf begon uit te delen aan deze mensen. Het is intussen uitgegroeid tot wat het nu is. Ze vertelde dat ze het vanuit haar relatie met God doet. En uit liefde voor deze mensen.

Elk klein gebaar kan wat betekenen voor hen en in Gods ogen is het waardevol.

We tilden een aantal tafels die aan de zijkant stonden naar het midden en begonnen broodjes te smeren en te beleggen. Uiteindelijk hebben we heel veel brood belegd. Ook had ze nog een paar vuilniszakken vol kleding staan en flesjes drinken die mee konden. Alles was gedoneerd en zo kon alles weer weggegeven worden. We propten alles in de veel te kleine gammele lift en gingen naar beneden. Alles werd in de auto geladen en zo reden we weg, straatje door straatje, vol mensen en toeristen. 

Tot we bij een straat kwamen waar tientallen mensen langs de straat op de grond zaten. We parkeerden tussen deze mensen en stapten uit. Het was echt zo indrukwekkend. Veel mensen zaten daar maar voor zich uit te staren, mager en onverzorgd. Sommige lagen tussen vieze dekbedden en dekens. Weer anderen zaten op hun hurken boven een brandertje hun eigen glazen pijpjes te blazen. En daartussen liepen en zaten de drugsdealers. Mensen van alle leeftijden kwamen naar de auto en kregen eten en drinken. Velen hadden geen gebit meer. Sommigen waren helemaal van de wereld door de drugs terwijl anderen redelijk bereikbaar leken. 

Maar één ding hadden ze allemaal. Een lege, trieste blik. Zo afhankelijk van drugs. Drugs die je hele leven verwoest. Drugs die lijkt te helpen om de realiteit even te vergeten.

Het lijkt misschien ver weg, iets wat jou en mij nooit zal overkomen. Maar dat is misschien ook wat deze mensen altijd hebben geroepen. Ergens zoeken we allemaal vaak naar een uitweg. Een uitweg om niet meer te voelen, een uitweg om niet meer te denken, niet meer te weten. Vaak zoeken we het overal, behalve bij de Ene die geen uitweg uit de realiteit geeft, maar een weg door alle omstandigheden heen. Hij geeft de kracht om die weg te lopen en te leren door de moeilijkheden heen.

"Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen." - 2 Korinthe 12:9, HSV

"Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef ik U." - Johannes 14:27

"Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u." - 1 Petrus 5:7, HSV

Hij zorgt voor ons in alle omstandigheden. Welk lijden we ook moeten meemaken, Hij is erbij.

Wat mij ook raakte is dat ik het ook had kunnen zijn die daar zat, gebroken en beschadigd door de drugs. Door Gods genade is dat niet zo. Maar iedereen had daar kunnen zitten. We zijn niet beter dan hen. We zijn gelijk in Gods ogen. God heeft hen evenveel lief als elk ander mens. Of het nou de drugsverslaafden in straten van Athene zijn of een bedelende man in jullie supermarkt. God ziet hen. Zie jij hen ook?

Deze overdenking is geschreven door Marjon. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.